تیم شناور هوشمند کارون

الآن 5 سال میشه. 5 سال پیش در چنین روزهایی تیم ما در حال شرکت در مسابقات شناورهای هوشمند شریف بود. برای اقامت و شرکت در چند روز مسابقات رفته بودیم سوییت. یکی از اعضای تیممون با مادرش اینا اومده بود و ما سر صبح میخواستیم قبل از مسابقه یک تست از شناورمون بگیریم. چون بقیه خواب بودن تصمیم گرفتیم بریم آشپزخونه. اونجا لباسشویی و گاز روشن بود. ولی خوشبختانه یک پریز اضافی داشت. شارژر باتریمونو برداشتیمو رفتیم که بزنیمش به برق. مبدل AC-DC رو هم تست نکرده بودیمو قرار شد همون رو بزنیم به برق. همه چی بود. حتی میخواستیم خود قایق رو هم یک بار راه بندازیم. برای اینکار حموم رو انتخاب کرده بودیم. کلی کار بود که باید انجام میشد. یادمه انقدر کارها طول کشید که وقتی میخواستن از روزنامه جام جم با ما به عنوان اولین و تنها تیم تمام دخترونه شرکت کننده در مسابقات مصاحبه بگیرن، دیر رسیده بودیمو دیگه وقتی آخرین تلاش هاشونو داشتن برای گرفتن مصاحبه میکردن، ما خودمون علاقه نشون ندادیم قبل از مسابقه با کسی مصاحبه کنیم.

اتفاقا روز مسابقه که در پارک ارم برگزار میشد، یکی از کمبودها کمبود سه راهیو پریز برق بود. واقعا ریسکی بود که در همون فضای مسابقات بخوایم تست هامون رو انجام بدیم.

اینا بعضی از عکس هاست که از آشپزخونه گرفتیم:

این عکس آخریه تاریکی صبح رو نشون میده، و اینکه چند تا دمپایی در اتاق داشتیم. عکس های دیگه هم از فضای آشپزخونه گرفته شده اند. آخر مسابقات بقدری عجله ای کار کردیم که اصلا یادمون رفت باتری رو از Speed Control ها جدا کنیم. فقط به برگشت فکر میکردیمو یکیمون هم همون جا ازمون جدا میشد بره شهر دیگه درس بخونه. این شد که کمی بعد از مسابقات با یک باتری لیتیوم پلیمری باد کرده خطرناک مواجه شدیم. همون موقعش هم باتری رو گرون خریده بودیم (هفتصد هزارتومن). بقدری ناراحت شدیم که همینطوری مفت دادیمش مغازه ای که ازش باتری و دسته کنترل و اینجور چیزا رو گرفته بودیم. الآن که بعد از تحریما و افزایش قیمت طلا و سکه خیلی گرون شده و همون باتری خطرناکش هم خیلی با ارزش تر از قبلش میشد.